Manchester mate!

Είχαμε μείνει που λέτε στο ΕΛΒΕ. Η πτήση μου για το Manchester ήταν στις 19.40. Χαιρέτησα λοιπόν το φιλαράκι μου που ήρθε να με δει με μία αίσθηση συγκίνησης καθότι ποιος ξέρεις πότε θα ξανασυναντηθούμε… Μπλέκονται τα πράγματα σιγά σιγά. Δουλειά, στρατός, υποχρεώσεις. Καταλαβαίνετε. Έτσι θα είναι άραγε τα πράγματα από δω και στο εξής? Θα χαιρετάμε φίλους, γνωστούς και καταστάσεις? Ποιος ξέρει… Θα δείξει. Πάντως το φιλαράκι είπε σωστή κουβέντα. “Καλύτερα να σε χαιρετούν παρά να χαιρετάς”.

Αφού λοιπόν πήρα να φάω κάτι στο χέρι και ένα σάντουιτς για το βράδυ, καθότι ποιος ξέρει που θα βρεθώ και τι θα συναντήσω, πέρασα στη πύλη. Έκανα τα τελευταία τηλέφωνα σε οικογένεια, γιαγιάδες και φίλους, και έκλεισα το κινητό. Επιτέλους μόνοι, σκέφτηκα. Έβαλα το iPod να παίζει και αφέθηκα στο να παρατηρώ τους συνταξιδιώτες μου. Σκέψεις? Πολλές! Μερικές από αυτές ήταν. “Που πάω ο Καραμήτρος?”, “Το πιτσιρίκι με το Νintendo DS έχει πολύ πλάκα. Δώστο ρε μαλακισμένο και στο αδερφάκι σου να παίξει λίγο!”, “Ο τύπος με το χαρτοφύλακα τι να’ναι? Στέλεχος?”, “Γιατί με κοιτάει έτσι η μπαμπόγρια? Βρε ουστ!”, “Το γκομενάκι με το πίσα κατράνι μαλλί και το σκουλαρίκι στη μύτη, λες να είναι ελληνίδα φοιτήτρια? Λες να είναι κι αυτή στο Lancaster?”, “Ωχ! Έτσι ξεκίνησε και το LOST. Λες να βρεθώ ναυαγός στo Barbados με όλους αυτούς?”.

Ανοίγει η πύλη και μέσα σε δύο λεπτά οι Άγγλοι είχαν επιδωθεί στο εθνικό τους sport με μεγάλη ευλάβια. Την ουρά! Φυσικά περίμενα να μπω τελευταίος καθότι ποιος ο λόγος να περιμένω όρθιος σαν μαλάκας. Επιβιβάστηκα με τα πολλά και με το που σηκωθήκαμε από το έδαφος (ποτέ δε χάνω τις απογειώσεις, γουστάρω!) ξεράθηκα στον ύπνο. Είχαμε και μερικές αναταράξεις αλλά δε μασάω εγώ από τέτοια. Έχω δει το Top Gun ίσα με 250.000 φορές, όλα τα Ατσαλένιος Αετός άλλες τόσες, για να μη μιλήσω για τους Στραβούς Πιλότους στα F-16.

Ύστερα από τέσσερις ώρες ύπνου προσγειώνομαι στο Manchester. Με το που βγαίνεις από το αεροπλάνο σε χτυπάει η βρετανική υγρασία… Ωραία, σκέφτομαι. Πιο british δε γίνεται. Περιμένω τις αποσκευές…

Τώρα αρχίζει το μαρτύριο, καθότι μέχρι εδώ καλά τη βγάλαμε με τα 40kgr υπέρβαρο που δε πλήρωσα (μάγκας ο Ελληνάρας!). Το πρωί βλέπετε είχε έρθει ο Β. με το αυτοκίνητο από το σπίτι, φορτώσαμε τις βαλίτσες, με πήγε αεροδρόμιο, έκανα check-in. Όλα όμορφα! Νά’ναι καλά το παιδί! Ευχαριστώ μεγάλε by the way! Τώρα τι κάνουμε όμως με δύο ασήκωτες βαλίτσες, δύο τσάντες και το laptop? Μη μου πεις ότι αυτά που βλέπω στο βάθος είναι καρότσια! Τέλεια! Σωθήκαμε…

Προς στιγμήν σκέφτηκα να πάρω το underground, αλλά μετά το ξανασκέφτηκα. Taxiiiiiii! Γκουέρ αρ γκιου γκόιν σερ? Ναι ναι καλά ακούσατε. Όχι που θά’ταν βρετανός ο ταρίφας. Πακιστανός μου έλαχε. Τέσπα. Εφόσον θα με πάει στο ξενοδοχείο, δε πα να’ναι και κολλητάρι του Osama? Χέστηκα! Brittania Hotel at the Piccadilli Square please. Φτάσαμε! Πόσο? Τόσο. Άντε καλά… Επειδή είσαι εσύ όχι τίποτα άλλο… Και ναι! Έκανα τη πρώτη μου συνναλαγή με λίρες! Γιούπι!

-Hi! My name is Anestis. I have made a reservation.
-What’s your name again please sir?
-A-ne-stis.
-Could you spell that for me please sir?
-No! Wait! Here is the voucher…
-Oh! I see… Welcome Mr. Anestis. Your room is 439, it’s on the forth floor. The elevator is down the hall on your left. You are supposed to leave the room until 11 o’ clock tomorrow morning. Thank you.
-…

Ανεβαίνω στο δωμάτιο λοιπόν με τις δύο ασήκωτες βαλίτσες, τις δύο τσάντες και το laptop. Τα παρατάω, βγάζω τα παπούτσια και αρχίζω το stretching μπας και πάει καθόλου αίμα στα χέρια μου και η μέση μου επανέλθει στη θέση της. Περιεργάζομαι το δωμάτιο, ανοίγω την τηλεόραση να δω τι βλέπουν οι Βρετανοί στο καναπέ ελπίζοντας να πετύχω τον Clarkson και την παρέα του. Μάταια όμως. Χαλιόμαστε όμως εμείς? Όχι! Διότι σε ένα κανάλι, μάλλον τοπικό του Manchester, έχει αφιέρωμα Zutons! Great mate, σκέφτομαι και το αφήνω να παίζει.

Κατεβαίνω και πάλι στη reception μπας και βρω κανέναν αντάπτορα για τη πρίζα για το laptop.

-Hi, again… Is there any chance that you have an adaptor from european to british for the… εεεεεεε….. plug?
-No, we don’t actually. Sorry about that.
-Are there any stores where I can buy one tomorrow. I’m asking because it’s Sunday and… you know.
-Yes sir. Stores are open tomorrow.
-That’s great. And where are the stores? Do you have a city map or something?
-Yes sir. I’ll show you…

Επιστροφή στο δωμάτιο. Μπορεί να μην έχω adaptor αλλά το αθάνατο Mac μου έχει φορτιστεί από την προηγούμενη. Το ανοίγω… Λεεεεες? Ενεργοποιώ το WiFi και ναι! Το ξενοδοχείο έχει wireless! Αυτά είναι! Μα καλά που ήρθα τέλοσπάντων?

Κι εκεί που έχω χαλαρώσει και τσατάρω στο msn… Black out!

συνεχίζεται…

Featured Song: The Zutons | Tired Of Hangin’ Around